Jazdy małe duże i takie ni w 5 ni w 9.

rowerowy blog

Info

Ten blog rowerowy prowadzi Dynio z miasteczka Bytom (Kleinfeld). Mam przejechane 54296.81 kilometrów Jeżdżę z prędkością średnią 16.71 km/h.

Znajomi

wszyscy znajomi(124)

Moje rowery

Trek X-Caliber 7 29665 km

Merida Kalahari 510 13861 km

Romet Wigry 3 346 km

Arkus 1000 M 864 km

Scott Aspect 10 (20) 10870 km

Wykres roczny

Archiwum bloga

DST 128.97km
Teren 25.00km
Czas 06:17
V_AVG 20.53km/h
V_MAX 52.20km/h
Temperatura 31.6°C
Kalorie 5891kcal
Sprzęt Trek X-Caliber 7
Aktywność Jazda na rowerze

Uczestnicy

Ustroń

Czwartek, 23 czerwca 2016 · dodano: 25.06.2016 | Komentarze 3

Ustawka z Jarkiem nie była długa ;) Mieliśmy dwie trasy do wyboru. Padło na Wisłę a zakończyliśmy w Ustroniu. A i tak mamy progres bo mieszkając w sumie bliskiej odległości przez ostatnie dwa lata spotykaliśmy się raz do roku :D Szok a tu w 2016 roku już trzeci raz jedziemy gdzieś razem. No zwyżka o 200%.
Spotykamy się o godzinie 6:30 przed Agorą. Jest cudnie i około 15° Jedziemy znaną mi trasą prze Świętochłowice, Rudę Śląską, południowe dzielnice Katowic i Tychy. Po drodze chyba jeszcze w Katowicach miga mi postać znajomego rowerzysty to Amiga. Dojeżdżamy do Paprocan. Tutaj robimy pauzę na kawę, to znaczy ja na kawę a Jarek na zdjęcia. Bez kawy nie dam rady. Puściutko jak na koniec czerwca i upał który się wzmaga. Nad jeziorem Paprocańskim wybudowano klimatyczną kawiarnię Promenada z rzemieślniczo wyrabianymi lodami. Nie wiem jak lody bo nie próbowałem ale kawę polecam. Po całym posiedzeniu ruszamy dalej. Jarek nie widział pałacyku myśliwskiego więc skoro jesteśmy tak blisko....
Dalej przez las do szosy. Tutaj ciekawostka. Dojeżdżamy do asfaltu. Zatrzymujemy sie i patrzymy na lewo i prawo. każdej strony jadą samochody. Normalnie bez wariactwa. Samochody jadące z lewej spokojnie obok nas przejeżdżają. Natomiast dostawczy Opel z mikołowską rejestracją, zatrzymuje się i pozwala nam wjechać na drogę. Mija nas szeroko i jedzie dalej. Szok i niedowierzanie.
Po kilkuset metrach znowu wjeżdżamy w las. Jedziemy sobie tak tym lasem, rozmawiamy o tym i tamtym...i Jarek najeżdża na patyk leżący w poprzek drogi. Patyk grubości no może trochę więcej niż grubość kciuka. Patyk się łamie i wpada mi w tylne koło. Poczułem nagłą siłę która mnie wyhamowała. Zatrzymałem się i tak jedna szprycha łącznie z nyplem wyłamana a druga pogięta. Nie lubię takich sytuacji :/ Koło nawet się nie rozcentrowało. Dojeżdżamy do Pszczyny a mnie po głowie chodzi znalezienie ratunku z tej sytuacji. Nie żeby nie dało się jechać ale dyskomfort dla mnie był duży. Przy pomocy tubylców odnajdujemy serwis rowerowy. Panowie zawaleni robotą ale pomogli. Sposobem bez ściągania koła założyli nowy nypel "na oko" wycentrowali koło i mogliśmy jechać. Uspokoiło mnie to. Dopiero w domu przyglądnąłem się i stwierdzam że robota fachowa. Koło wcale nie bije i kręci się jak przedtem. Nie zabawiamy długo w Pszczynie. Jedziemy dalej. Jest coraz to goręcej. Nie skłamię jak powiem że słupek rtęci oscylował w granicach trzydziestej kreski.
Goczałkowice i zalew mijamy, myślałem że od wody powieje ale nie powiało. Znowu las. Tym razem ja ostrożnie. Landek to kolejny postój na "śniadanie" i uzupełnienie bidonów. Już bez postojów dojeżdżamy do Skoczowa i dalej drogami rowerowymi wzdłuż Wisły do Ustronia. Jazda staje się coraz bardziej męcząca i nie daje już frajdy. Po prostu się jedzie patrząc na przednie koło. Postanawiamy że tutaj kończymy naszą przygodę. Nie ma sensu jechać na siłę. Przekręciliśmy się po mieście, w sumie ładniejszym jak sąsiednia przereklamowana Wisła. Zjedliśmy pyszne lody z automatu. Kupiliśmy picie i posiedzieliśmy na peronie w oczekiwaniu na pociąg. To co przyjechało to stary poczciwy EN57 potocznie zwany kiblem. Jedyny plus tego pociągu to taki że rowery jadą sobie wygodnie. My sadowimy się troszkę dalej. Jedzie z nami koleś miłośnik sportów ekstremalnych czyli zjazdy rowerem z 70 km/h, skoki spadochronowe itp. W pociągu wszystkie okna otwarte, przeciąg chce urwać głowę a oddychać wewnątrz nie ma czym. Taka to "uroda" tych składów.
W Katowicach wytaczamy się z wnętrza i jedziemy do domów. O dziwo po znużeniu nie ma śladu i jedziemy nad wyraz sprawnie. W centrum żegnamy się i do następnego razu.

Kategoria Akcja "Dbam o Zdrowie!!!", Samotnie, Z przyjaciółmi,choć z jednym ;)

Komentarze

Roadrunner1984 | 18:27 środa, 29 czerwca 2016 | linkuj Fajowo bylo Jacku, jak zwykle beka i super traska. A co do wiatru co łeb urywa to przed katowicami bo wczesniej to żółw o kulach by nas wyprzedzil. Pozdro

amiga | 10:14 wtorek, 28 czerwca 2016 | linkuj To była jeszcze Ruda Śląska... :) Końcówka Kochłowic, fajny dystans, chociaż jak zobaczyłem cel podróży to zastanawiałem się czemu tak... ;) a nie na Strumień przez Orzesze...

Komentować mogą tylko zalogowani. Zaloguj się · Zarejestruj się!